Για να είσαι τώρα εδώ, ένα μικρό, πολύ μικρό, μπορεί και απειροελάχιστο, μέρος του εαυτού σου μπορεί και να πιστεύει ότι ένα ζευγάρι παπούτσια ή μία τσάντα μπορεί να σου φτιάξουν, προσωρινά ρε παιδί μου, το κέφι. Αλλιώς τι να πω, θα διάβαζες κανα σάιτ για μαγειρική ξερωγώ. Όχι πως ένα ωραίο φαγάκι δεν μπορεί να σου φτιάξει το κέφι ε; Μπορεί και παραμπορεί.
Το Individual έχει ένα όνομα που ίσως δεν έχεις ακούσει (ακόμα), τα σχέδια όμως θα σου μείνουν – θα ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν έχω τσάντα IAL (ΑΚΟΜΑ), ώστε να την κρατήσω, να την ταλαιπωρήσω, να την κακομεταχειριστώ, να της δώσω μια πατίνα χρόνου και να σου εγγυηθώ με το χέρι στην καρδιά για αυτήν, αλλά δεν μπορούσα να μη στις δείξω γιατί είναι τόσο όμορφες ρε παιδιά! Εννοώ, όμορφες με έναν τρόπο “It Girl” σαν τη Sienna Miller ή την Kate Moss. που και έναν αέρα μποέμ θα έχουν, και λίγο από αμερικανική δύση, και κοριτσίστικες θα είναι αλλά και πρακτικές, και σχετικά μίνιμαλ αλλά με καναδυό στολιδάκια που τις κάνουν αναγνωρίσιμες: πέτρες, πόρπες ζώνης, ιδιαίτερες ραφές και κουμπώματα, διχρωμίες και εναλλαγές υλικών.
Η εταιρεία ξεκίνησε (όπως είναι εμφανές από τις χαριτωμένες αναφορές στα κουμπώματα, ένα homage στις ρίζες τους ας πούμε) από ζώνες, πέρασε όμως στις τσάντες με το ίδιο κέφι και εξίσου υπέροχα αποτελέσματα. Από εργαστήριο κατασκευής ζωνών φτάσαμε στα σχέδια που θα δεις στο σκρολντάουν, όλα φτιαγμένα από δέρμα και χειροποίητα, άρα όλα μοναδικά. Εγώ διάλεξα για εσένα τσάντες μετρίου μεγέθους (προφανώς γιατί τέτοιες ψάχνω αυτή την περίοδο) αλλά και ένα ωραιότατο ημιχίπικο πουγγί, το οποίο σε σχέση με τις προηγούμενες χωράει μέσα πολύ περισσότερα πράγματα – είναι σαν να λέμε μια τσάντα που θα κρατάς όλη μέρας για να κουβαλάς μέσα της το βιός σου.
Τελευταία λεπτομερειούλα, πριν σε αφήσω να τις δεις με την ησυχία σου και να αποφασίσεις αν θα αγοράσεις ονλάιν ή αν θα πας στα σημεία όπου πωλούνται να τις δεις από κοντά (τα έχει όλα το σάιτ τους), είναι πως ναι, δεν είναι ιδέα σου, όλα τα μοντέλα έχουν ονόματα τραγουδιών, υπάρχει και ένα που λέγεται Remedy ρε φίλε, όπως το κομμάτι των Black Crowes: οι σχεδιαστές δηλαδή είναι δικοί μας άνθρωποι.